In afwachting van de geboorte van zijn eerste kind, opgesloten in New York City als gevolg van de pandemie, begon pianist Ben Winkelman aan zijn zesde album. Zijn vorige albums waren allemaal in trio bezetting maar hier is de bekende Israëlische gitarist Gilad Hekselman toegevoegd op vijf van de negen composities, allen geschreven door Winkelman. Wij horen Ben Winkelman op piano en Fender Rhodes, Gilad Hekselman op el. gitaar, Matt Penman op contrabas en Obed Calvaire op drums. Het album opent sterk met het gospel getinte “Praise”, Ben en Gilad stelen de show met superieure solo’s, het is goed te horen dat Gilad veel heeft gespeeld in zwarte kerken kort nadat hij 13 jaar geleden naar New York kwam. “Fort Tilden” heeft de sfeer van een samba en de interactie tussen Ben en Gilad is hier uiterst fraai en doeltreffend.

In “Chilches” horen we Gilad voor het laatst om terug te keren voor de laatste twee nummers. Matt Penman is hier te horen met een straffe bassolo waarna Gilad weer uitblinkt met subtiele vingervlugge gitaarlicks, heerlijk. In het romantische “Wandering” laat het trio de luisteraar langzaam wegdromen met vederlichte akkoorden. Het leukste nummer op dit geslaagde album is het springerige “The Wonky Walz” met sporen van ragtime en stride piano, pure feestmuziek die nog wel wat langer had mogen duren dan de kleine 6 minuten ! Een heel andere sfeer heerst er in het donkere “The Plague”, verstilde klanken rijgen zich aaneen tot een muzikaal stilleven. In “Heartbeat” en “Machine” voegt Hekselman zich weer bij het trio wat leidt tot fraaie interacties tussen Winkelman en Hekselman. Vooral in “Machine” is het puur genieten van de uitgesponnen bluesy gitaar licks van Gilad, wat een gitarist. Ga luisteren mensen.

Jan van Leersum